Yalnızlıktan bıktım artık

Yalnızlıktan da yalnızlığı yüceltenlerden de nefret ediyorum. İstediğin kadar para kazan, hobin olsun ya da kendinle zaman geçirmeyi bil yine de bu yalnızlığın ve sosyal izolasyonun getirdiği mental sorunlarla başa çıkamıyorsun. Gayet normal bir insanım elim yüzüm düzgün kötü bir insan değilim ya da konuşacak hiçbir şeyi olmayan bir insan da değilim ama hayatım boyunca bu sosyal dinamikleri çözemedim. 25 yaşındayım 2-3 arkadaş ki 1’i dışında tamamen çıkarı için arkadaş oldular benle ve hiç kız arkadaşım olmadı hatta elime kız eli bile değmedi. Alınan yanlış kararlar ve şanssızlıklar sonucu hala üniversitedeyim yaşıtlarımın aksine ve kendimden 5-6 yaş küçük insanlarla okuyorum bu yüzden onlara ayak uydurmakta zorlanıyorum. Ayrıca part time çalışıyorum bu yüzden geriye kalan az zamanımda anca hobilerime ve ispanyolca öğrenmeye zaman ayırabiliyorum. Bazen diyorum ki işi bırak hobilerini bırak deli gibi sosyalleşmeye çalış yoksa asla bu yalnızlığı yenemeyeceksin.. neyse uzun ve saçma bir yazı oldu sadece içimi dökmek istedim çünkü insan görülmek,duyulmak istiyor ekran başında olsa bile…